Sedacja jest metodą pozwalającą całkowicie bezstresowo przebrnąć przez leczenie stomatologiczne. Stosuje się ją u dzieci powyżej 3 roku życia. Metoda ta sprawia, że nawet najbardziej oporne i trudne dzieci do leczenia zaczynają chętnie przychodzić do dentysty. Pod wpływem gazu dziecko staje się spokojne, bezwolne oraz zobojętniałe na wszystko, co dzieje się wokół niego. Także osoby dorosłe, które wykazują duży strach przed wizytą u stomatologa cenią sobie możliwość leczenia z podtlenkiem azotu.
Wiele osób cierpi z powodu stresu stomatologicznego, czyli na dentofobię. Jest to paniczny lęk, który uniemożliwia poddanie tych osób leczeniu stomatologicznemu. Współczesna medycyna i farmakologia jest jednak w stanie poradzić sobie z dentofobią. Dzięki sedacji pacjenci mogą pokonać swoją fobię i przekonać się, że zabiegi stomatologiczne nie muszą boleć. Gaz rozweselający jest mieszanką tlenu ( O2) i podtlenku azot- N2O.
Po podaniu mieszanki, pacjent jest odprężony i przyjemnie oszołomiony, ale ma w pełni zachowaną świadomość i wszystkie odruchy. Stan odprężenia osiąga się wdychając bezwonny gaz i tlen przy pomocy przyjemnie pachnącej pomarańczami, bananami lub truskawkami maseczki. Ten stan jest na tyle miły, że pacjent nie odczuwa lęku i strachu. Zdarza się, że pacjenci (zwłaszcza dzieci i nastolatki) śnią o niezwykłych przygodach, które mają miejsce w przestrzeni kosmicznej lub w chmurach. Nierzadko te niezwykłe przygody wiążą się z unoszeniem się na wodzie, czy w powietrzu. Pacjenci, którzy śnią nie są w stanie opisać później, jak wyglądał zabieg.
Gaz rozweselający jest od dawna znany i wykorzystywany w różnych działach medycyny, także w stomatologii. Największą popularność metoda ta zyskała w Stanach Zjednoczonych.
Przez lata to właśnie w Stanach rozwijano ją i udoskonalano. W Stanach Zjednoczonych metoda ta jest stosowana praktycznie we wszystkich gabinetach. W naszym kraju jest dostępna od niedawna, od 1995 roku. Mimo to już zdążyła zdobyć grono zwolenników. Podtlenek azotu jest bezpieczną metodą. Jest idealny do znoszenia lęku u dzieci. Metodę poleca się również w przypadku osób dorosłych, które odczuwają bardzo silny, graniczący z dentofobią, lęk przez znieczuleniem podawanym metodą iniekcji i przed leczeniem dentystycznym.
Gaz rozweselający nie tylko poprawia samopoczucie pacjentów, ale działa także znieczulająco. Pozwala to na usunięcie kamienia, czy wypełnienie bardzo małych ubytków bez konieczności podawania anestetyku drogą wstrzyknięcia. Po zakończeniu zabiegu pacjenci bardzo szybko odzyskują sprawność. Już po kilku minutach od wyłączenia aparatury podającej gaz jego działanie ustaje. W przypadku dzieci zalety gazu rozweselającego są najlepiej widoczne.
Jakie są wskazania do zastosowania gazu rozweselającego?
Sedacja wziewna N2O/O2 szczególnie sprawdza się w przypadku pacjentów, którzy:
Stosowanie sedacji wziewnej zaleca się także w przypadku wykonywania zabiegów u pacjentów chorujących na:
Jakie są przeciwwskazania do sedacji?
Sedacja jest metodą nieszkodliwą, nie oznacza to jednak, że może być wykonywana u wszystkich pacjentów. Sedacja wziewna nie może być stosowana u:
Przeciwwskazaniem do sedacji jest także miastenia gravis.
Jak przygotować się do sedacji?
Osoby, które chcą skorzystać z leczenia pod wpływem gazu rozweselającego powinny:
Kobiety w ciąży muszą powiadomić lekarza o swoim odmiennym stanie, a dzieci na zabieg zgłaszają się w towarzystwie osoby dorosłej. Przez cały dzień po zabiegu powinny pozostać pod opieką dorosłych. Pojazdy mechaniczne można prowadzić po trzydziestu minutach po zakończeniu sedacji – tak wskazuje piśmiennictwo. Mając na uwadze bezpieczeństwo naszych pacjentów zalecamy jednak, aby w dniu, w którym mieli wykonywany zabieg z użyciem gazu rozweselającego zrezygnowali z kierowania pojazdami mechanicznymi.
W czasie sedacji pacjent przechodzi kilka faz. Oto one.
Faza I – podaje się od 5 do 25% N2O. Pacjent jest umiarkowanie uspokojony i lekko znieczulony. W tej fazie może wystąpić delikatne mrowienie głowy, klatki piersiowej, pleców, policzków, języka i palców. U pacjentów można zaobserwować zmniejszenie napięcia nerwowego, mniejszy strach. Pacjenci odprężają się. Odpowiadają na pytania, sprawnie i szybko reagują na wydawane polecenia. Reakcja źrenic na światło jest prawidłowa, osłabieniu może ulec zmysł wzroku, słuchu i dotyku.
Faza II – to faza częściowego znieczulenia i dysocjacji. Pacjent otrzymuje od 20 do 55% N2O. Dochodzi do dysocjacji – świadomość pacjenta jest bardziej lub mniej głęboko oddzielana od rzeczywistości. Pacjent wie, gdzie się znajduje, zachowuje świadomość wykonywanych zabiegów. Wszystko to odbiera jednak z bardzo dalekiej perspektywy. Przebywanie w stanie uspokojenia jest dla niego niezwykle przyjemne, nie więc ochoty protestować. W zaawansowanych stanie dysocjacji u pacjentów pojawiają halucynacje zbliżone do marzeń sennych. Nadal możliwy jest dialog i kontakt z pacjentem. Jednak odpowiedzi nie muszą mieć związku z zadanym pytaniem, mogą też padać później. Kontrolę nad swoim stanem najłatwiej tracą dzieci, dorośli bardziej się kontrolują. Kiedy u pacjentów pojawią się marzenia senne (ich treść może, a nawet powinna zostać zasugerowana) nie ma potrzeby zwiększania stężenia nadtlenku azotu. U pacjenta w fazie II wystąpi amnezja, będzie to jednak amnezja jedynie częściowa. Oznacza to, że po zakończeniu podawania gazu rozweselającego pacjent nie będzie pamiętał nic z pobytu na fotelu stomatologicznym. Zapamięta jedynie swój sen. Tuż po zakończeniu zabiegu będzie go w stanie opowiedzieć. W fazie II wrażliwość na ból zdecydowanie zmniejsza się. Wraz z odprężeniem fizycznym następuje rozluźnienie mięśni – kończyny górne i dolne są ułożone w swobodnej pozycji. Objawem niezwykle istotnym, który determinuje utrzymywanie pacjenta w dysocjacji jest objaw Langa. Pacjent na życzenie stomatologa powinien szeroko otworzyć usta. Jest to znak, że zachował on pełną świadomość. W fazie III bezbolesność jest całkowita. Stężenia N2O wynosi od 50 do 70%.W fazie III następuje pogłębienie objawów, które zostały opisane wcześniej. W fazie tej może wystąpić amnezja całkowita. Nadal kontrolowanym objawem jest odruch Langa.